Langenstein-Zwieberge was een klein concentratiekamp bij het dorp Langenstein, in de driehoek Halberstadt, Quedlingburg en Blankenburg even ten noorden van het Harzgebergte. Het was een subkamp van het concentratiekamp Buchenwald. Het kamp heeft bestaan van april 1944 tot april 1945.
Het kamp was berekend op 2000 mensen, het werden er 7000.
Gewerkt werd er ondergronds in de zandsteengroeve aan de aanleg van een tunnelcomplex. Hoofd- en dwarsgangen hadden een lengte van 17.000 meter. Met primitieve middelen werd gesteente uitgehouwen en afgevoerd. Aan de bouw van vliegtuigen voor het bedrijf Malachit AG, een samenwerkingsverband tussen de Hermann Göring Reichswerke (Salzgitter) en de Junckers Flugzeugwerke (Dessau) is men niet meer toegekomen.
Van de 100 Nederlandse gevangenen hebben vijf het overleefd.
Op het geschatte aantal van 7000 gevangenen zijn er in het kamp ongeveer 2000 omgekomen.
Op 8 april 1945 werd het nabijgelegen Halberstadt zwaar gebombardeerd en op 9 april werd het kamp geëvacueerd en vertrokken de gevangenen op dodenmars via Quedlinburg, Aschersleben, Köthen, Bitterfeld, Prettin, Wittenburg naar Coswig. Deze onmenselijke voetmars van 330 kilometer heeft aan 2.500 uitgeputte gevangenen het leven gekost.
Op 13 april 1945 werd het kamp door de Amerikanen bevrijd.
Bronnen:
Stiftung Gedenkstätten Sachsen-Anhalt
Gedenkstätte Langenstein-Zwieberge