Het bevolkingsregister is een systeem van bevolkingsboekhouding waardoor inzicht ontstaat in de omvang en samenstelling van de bevolking van een land.||In Nederland houden de gemeenten het bevolkingsregister bij ( thans Gemeentelijke Basisadministratie Persoonsgegevens GBA). Dit gebeurt in de vorm van de digitale persoonslijst.
Vanaf 1811 werd er in Nederland overal de registratie ingevoerd van geboorte, huwelijk en overlijden. Hiervan werden aktes opgemaakt.
Per 1 januari 1850 werd het bevolkingsregister ingevoerd. De gemeenten kregen de wettelijke plicht om een doorlopend bevolkingsregister bij te houden.
In 1917 verdween het gebonden boek en de gezinskaart (losbladig systeem) werd ingevoerd.
Besluit Bevolkingsboekhouding 1936: dit besluit legde elke gemeente de plicht op om met ingang van 1 juli 1936 voor elke inwoner een aparte kaart met gegevens aan te leggen.
Op 10 augustus 1938 wordt het Besluit Bevolkingsboekhouding van 31 maart 1936 gewijzigd en bij die wijziging wordt overgegaan naar een systeem van persoonskaarten.
Op 1 januari 1940 moet van iedere in Nederland woonachtige persoon ongeacht zijn nationaliteit, een eigen persoonskaart in het bevolkingsregister aanwezig zijn.
Ook werd de Rijksinspectie Bevolkingsregisters opgericht. J.L. Lenz werd het hoofd van de Rijksinspectie. Hij ontving in die periode tevens een Koninklijke onderscheiding voor zijn werk rond het bevolkingsregister.
Bronnen
Geboekt van wieg tot graf, R.F. Vulsma – Uitgave Centraal Bureau voor Genealogie